Wszystko, czego pragnęliśmy

Odkąd po raz ostatni czytałam książkę Emily Giffin minęły lata. Nie bez powodu - mój czytelniczy gust zmienił się diametralnie i rzadko teraz sięgam po literaturę "kobiecą". Ale ponieważ pojawiła się okazja przedpremierowego zapoznania się z Wszystko, czego pragnęliśmy, postanowiłam spróbować.




Po pierwszych kilku stronach miałam ochotę rzucić książkę w kąt, bo problemy zamożnej kobiety w średnim wieku, której główne zajęcie to zarządzanie domem (z pomocą gosposi) i jego dekorowanie, to zdecydowanie nie jest coś czemu chciałabym poświęcić swój czas. Mimo wszystko przeczytałam do końca i nie było źle ;) Pojawili się bohaterowie z problemami większymi niż to w jakiej restauracji zjeść dzisiaj obiad. Autorka opisuje trudne relacje między dziećmi a rodzicami. Główny wątek rozpoczyna się od wrzucenia do sieci rozebranych zdjęć dziewczyny, zrobionych bez jej zgody na imprezie. Początkowo sytuacja wydaje się dosyć prosta, potem nie jest już takie pewne kto jest katem, kto ofiarą i jak daleko rodzice powinni i potrafią zareagować w takiej sytuacji. Czy jeśli dziecko postąpiło źle należy je za wszelką cenę bronić przed szkołą, przed znajomymi i całym światem. Na ile możemy ufać swoim dzieciom?

Książkę czyta się całkiem lekko, nie jest wymagająca mimo poważnej tematyki. Można spokojnie zabrać ją na plażę. Może nie jest to arcydzieło, ale całkiem porzadnie napisany kawałek literatury obyczajowej.

Książkę przeczytałam dzięki portalowi Czytampierwszy.pl


Czytam i recenzuję na CzytamPierwszy.pl



Komentarze